Werken na de sneeuw

Hoewel het laatste verhaal niet zo lang is geleden, zal ik toch maar gewoon weer in het weekend iets van me laten horen. En dat kan ook wel, want in de afgelopen dagen is weer enorm veel gebeurd.

Nadat we dinsdag hadden gewandeld door de sneeuw en daardoor zonder elektriciteit, telefoon en internet hebben gezeten, was het woensdag tijd om voor de laatste keer de zuidhelling op te schonen. Onderweg zagen we overal sneeuw en afgebroken takken, boomtoppen en bomen liggen, maar gelukkig ging het werken gewoon door en lag daar geen sneeuw. Laurent Riviere, de boswachter, had zelfs een uitgebreide lunch voor ons meegenomen. Een hele tas vol etenswaren, inclusief wijn, werd op tafel uitgestald tijdens de pauze. Aan het einde van de dag hadden we de ondertussen kale zuidhelling ook nog met een hark ontdaan van de nutriënten en naar boven gesleept. Daarnaast was er zelfs een deel gekapt voor een uitkijkpunt.

Een dag later vertrokken we met Rob en Claire voor een gezellig dagje weg naar een voor ons nog onbekende locatie. In Giat liep Claire nog even naar de slager en ik ging naar de bakker voor 2 broden. Daarna reden we door naar les Orgues de Bort, waar we alle spullen uit de auto haalden en gingen picknicken. Alweer enorm uitgebreid, brood van de bakker, vlees van de slager, maar ook door Claire gemaakte pizza, suikerbrood en een heerlijke cake. Nadat ik hier nog even een geocache vond en logde, ruimden we weer op en vertrokken we richting Chateau de Val. Hier bezochten we een aantal zalen en liepen we via de wenteltrap naar het topje van de toren. Daarna maakten we een wandeling rond het water langs oude muurtjes en een kwelstroompje.

De dag sloten we af met even een uurtje rondlopen in Mont-Dore, waar we even wat etalages, winkeltjes en gebouwen bekeken. Daarna reden we terug naar Tigouleix, waar we gezellig genoten van de restjes van de picknick en nog wat lekkere tomatensoep à la Claire.

Vrijdag stond weer een werkdag op de planning, maar alweer geen onderzoek zoals normaal. Afgelopen woensdag was ik namelijk met Rob op bezoek gegaan bij familie Salles, deze boerenfamilie heeft 120 hectare weilanden in de buurt. Alles lag vol met takken en boomtoppen, ook op het prikkeldraad en hooilanden. Rob en ik kwamen die avond om voor te stellen dat Rob en wij zouden helpen met het zagen en weghalen van takken. Ze hadden even moeite met het accepteren van hulp, maar direct werden de koekjes en wijn op tafel gezet. Op het moment dat we de laatste slok van ons glas dronken, stond er alweer iemand met de fles in zijn handen klaar om het glas weer te vullen. Dit was een goed teken. We spraken dus af voor vrijdagochtend, dus om 9 uur stonden we klaar om aan de slag te gaan. Meteen werd gevraagd hoe laat we wilden eten, wat zeker een zeer uitgebreid en lekkere warme lunch geweest zou zijn. Dit hebben we echter niet geaccepteerd omdat we dit niet in verhouding vonden staan met het beetje werk wat we verrichtten en de familie het op dit moment al druk genoeg heeft. Wel werden er wijn en koekjes gebracht tijdens en aan het eind van onze werkzaamheden.

Aan het eind van de dag stapten we weer in de auto naar Tigouleix, waar we de burgemeester tegen kwamen. Hij was onderweg naar een groep mensen die, na bijna een week geen telefoon, probeerden de telefoonkabels zelf te repareren. Hij vroeg ons ook om hulp, dus maandagmiddag gaan we wat drinken bij de burgemeester om daarna de takken en boomtoppen in bermen en op straten te zagen en af te voeren.

Vrijdagavond namen we Rob en Claire mee uit eten bij de bistro, als bedankje en om al een beetje afscheid te nemen, vandaag vertrekt Claire namelijk al naar Nederland, waardoor we haar voor het einde van de stage meer zullen zien.

Gisteravond (zaterdag) gingen we nog met Rob, Claire en 2 Nederlandse buurtgenoten, Jan en Norma, naar een bijeenkomst van Nederlanders die in Frankrijk wonen. Dit was een eindje weg, maar ook bijzonder om een keer te zien. Bij mensen thuis was de schuur omgebouwd tot een soort café, waar we onder andere soep en rookworst kregen. Op de muur hing een kaart van een deel van Frankrijk, vol met vlaggetjes waar Nederlanders wonen. Er ontstonden al snel groepjes mensen, waar ik me een beetje buiten hield. In een rustig hoekje sprak ik met een paar mensen. Nog steeds kan ik niet helemaal begrijpen waarom je uit Nederland vertrekt om daarna in Frankrijk de Nederlanders op te gaan zoeken. Af en toe een Nederlander spreken is wel prettig, maar in een hele groep bij elkaar komen is toch niet echt iets voor mij.

Vandaag zwaaiden we Claire uit en begint onze laatste week, waarin we het nog druk hebben met leuke, goede en interessante dingen. Ook het helpen van de commune geeft voldoening, vooral aangezien zij ons zo gastvrij hebben ontvangen binnen de kleine gemeenschap. Komende week zal ook alles moeten worden ingepakt, opgeruimd en schoongemaakt. Luc, Rick en Erik vertrekken vrijdagochtend erg vroeg, Bas vertrekt zaterdagochtend met zijn moeder. Mijn ouders komen vrijdag hier aan, ik wil ze zaterdag hier zo veel mogelijk laten zien, om op zondag weer naar huis te vertrekken. Over een week ben ik weer onderweg naar Nederland en zal het drukke leven van voor deze stage zich gewoon weer voortzetten, helaas.