Tijd voor verandering

Afgelopen week verliep weer zoals normaal, gewoon weer onderzoek. Geen bijzonderheden, geen extra vondsten voor mijn onderzoek, maar natuurlijk wel proberen te genieten van het buiten zijn.

Vrijdag was het weer markt in Giat, we hadden afgelopen week al een haan gekregen van Rob, dus een dier hadden we niet echt nodig. Toch wilden we de rest van de markt zien, maar we hadden geen vervoer dit keer. Dus besloten Erik, Bas, Rick en ik dat we wandelend naar de markt gingen. Na een mooie route kwamen we aan en keken we rond. Er waren veel meer kraampjes en mensen dan we verwacht hadden, maar het was prachtig om te zien, veel leuker dan even naar de markt in Nederland. Nadat we wat dingen hadden gekocht en lekker hadden rondgekeken liepen we weer rustig terug naar ‘huis’. In totaal hebben we zo’n 30 kilometer gewandeld en konden we lekker uitrusten en genieten van ons weekend.

Zaterdag sloeg het weer om van warm naar redelijk koel en zondagochtend werden we wakker met sneeuw. Gezamenlijk wandelden we een rondje om daarna de blik erwtensoep uit Nederland eindelijk op te maken. Die nacht is alles ontdooit en maandag begonnen we weer gewoon in de mist met ons onderzoek. Tot het weer begon te sneeuwen, en veel. In eerste instantie bleef het niet liggen, maar langzaamaan begon alles om ons heen weer wit te worden. Toch maar weer wandelen dan, al zullen we niet veel vinden zo.....

Het sneeuwen ging door, de hele dag en avond, 18 cm in totaal, takken kraakten en braken af. Af en toe begonnen onze lampen een beetje te knipperen. De volgende ochtend hadden we geen stroom meer, de koelkast deed niks, de lampen gaven geen licht, het was koud, maar ook de verwarming werkte niet. We besloten gewoon te gaan wandelen en te genieten van dit weer. Maar de bospaden waren grote uitdagingen, takken en bomen lagen over de paden die niet eens herkenbaar waren en sneeuw viel van alle kanten uit de bomen. Onderweg kwamen we de burgemeester tegen die ons waarschuwde dat de bossen gevaarlijk waren, daar konden we hem geen ongelijk in geven, we besloten toch maar via de weg verder te lopen. Terwijl we alle takken en bomen van de wegen af sleepten liepen we langzaamaan terug, onderweg dronken we bij de bistro nog even een kopje koffie. Bij terugkomst waren de storingen gelukkig en tot mijn verbazing alweer verholpen en dronken we nog een kopje koffie bij Rob en Claire. Ook werden we verwend met een escargot, voor ons allemaal de eerste keer.

De komende dagen staat nog van alles op de planning, de tijd vliegt en de terugkeer naar Nederland komt wel erg dichtbij. De vraag is of ik terug wil, maar of ik nu wel of niet wil, ik moet volgende week weer terug. Helaas, denk ik. Nou ja, weet ik....